افزایش دوبرابری در احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی و سکته مغزی، 10 برابر شدن احتمال قطع عضو، علت اصلی نارسایی کلیه و همچنین ازدست‌دادن بینایی در بزرگسالان، تنها بخشی از اتهاماتی است که طی پژوهش‌های دانشمندان به بیماری دیابت نسبت داده شده است.
در شرایط طبیعی بدن ما با ساخت انسولین توسط لوزالمعده، میزان قند خون را متعادل می‌کند. اما در افراد مبتلا به انواع مختلف دیابت، ساخت یا عملکرد انسولین دچار اختلال می‌شود و در نتیجه میزان قند موجود در خون بالا می‌ماند و این امر سبب آسیب به عروق خونی و اعصاب در اندام‌های مختلف بدن می‌شود.
بلع یکی از روش‌های راحت برای ورود دارو به بدن است. اما در رابطه با مصرف انسولین به‌صورت خوراکی چالش‌های جدی وجود دارد. انسولین ساختاری پروتئینی دارد و در نتیجه محیط اسیدی و آنزیم‌های دستگاه گوارش می‌توانند آن را تخریب کنند. همچنین نفوذپذیری پوشش روده نسبت به جذب انسولین بسیار پایین است.
در خصوص افزایش جذب انسولین در روده نیز پژوهش‌های مختلفی انجام شده است. نتایج یکی این پژوهش‌ها نشان می‌دهد که می‌توان انسولین را در ترکیباتی بسته‌بندی کرد که قابلیت سست کردن اتصالات محکم بین سلولی روده را دارد تا بتواند به جای مسیر جذب و عبور از سلول‌های روده، از فواصل بین سلولی روده عبور کند و خود را به عروق خونی برساند.
مؤسسه مهندسی زیستی و فناوری نانو سنگاپور در سال 2022 نتایج پژوهش جدیدش در حوزه دارورسانی غیرتهاجمی انسولین را منتشر کرد. در این پژوهش با استفاده از رشته‌هایی از جنس DNA، بستری امن و مطمئن ساخته شد تا بتواند از انسولین در محیط اسیدی معده (1.2=pH) و همچنین محیط اسیدی دوازدهه (5=pH) محافظت کند و آن را صحیح و سالم برای جذب به روده برساند.
در خصوص افزایش جذب انسولین در روده نیز پژوهش‌های مختلفی انجام شده است. نتایج یکی این پژوهش‌ها نشان می‌دهد که می‌توان انسولین را در ترکیباتی بسته‌بندی کرد که قابلیت سست کردن اتصالات محکم بین سلولی روده را دارد تا بتواند به جای مسیر جذب و عبور از سلول‌های روده، از فواصل بین سلولی روده عبور کند و خود را به عروق خونی برساند.
پژوهش برای مقابله با چالش‌های مصرف انسولین به‌صورت خوراکی همچنان و به‌صورت گسترده در آزمایشگاه‌های مختلف دنیا ادامه دارد. به نظر می‌رسد استفاده از نانوذرات برای بسته‌بندی انسولین جهت محافظت، افزایش جذب و آزادسازی کنترل شده آن در خون روشی بسیار مؤثر است. امید است که با یکپارچه‌سازی این پژوهش‌ها و در آینده‌ای نه‌چندان دور، مصرف انسولین برای مبتلایان به دیابت به راحتی آب خوردن شود!
