در علم اقتصاد آنچه که تعیینکننده قیمت یک کالاست میزان کمیاب بودن آن است. به بیان دیگر منابع اقتصادی را اینگونه تعریف می کنیم: هر آن چیزی که به دلیل کمیاب بودنش قیمت پذیرفته، میتواند منبع اقتصادی باشد. هوا هرگز منبع اقتصادی نیست زیرا همیشه در دسترس است و به همین دلیل، نمیتواند قیمت بپذیرد.
اما هوای پاک منبع اقتصادی است. چون هوای مطلوب در هر جایی در دسترس نیست و به دلیل کمیاب بودن و مورد توجه بودنش، ارزشمند می شود. همانطور که تفاوت است بین قیمت اتاقهای یک هتل پنج ستاره با منظره دریا با اتاقهایی از همان هتل اما با منظره خلاف جهت دریا….
از طرفی دیگر در عصر انفجار اطلاعات، دسترسی به اطلاعات گوناگون و عدم رعایت کپی رایت، فعالیت را برای کسب و کارهای small و medium بسیار سخت نموده و استارت آپهای فراوانی در بهترین شرایط 2 سال دوام آورده و سپس از بازار حذف شدهاند.لذا شرط ماندگاری تمامی تیم ها و صاحبین ایده و یا کسب و کار ابتدا در گرو خلق ارزش و ایجاد تمایز است و سپس جلب توجه مخاطبان هدف در این دنیای مملو از داده و اطلاعات.
در عصر حاضر کمیابترین منبع روزگار ما نه نفت است و نه وقت و نه طلا؛ توجه کمیاب ترین منبع روزگار ماست.
در نتیجه توجه مخاطبان به یک ایده، محصول و خدمات است که ارزش آن را تعیین و در نتیجه قیمت آن را مشخص مینماید.