ماده تاریک چیست؟
در قرن پنجم پیش از میلاد لئوکیپوس از شهر میلتوس یکی از پایدارترین ایده‌های علمی را مطرح کرد.
هر چیزی که ما می‌بینیم از اجزایی کوچک و غیرقابل‌تقسیم به نام اتم‌ها تشکیل شده است.
قرن‌ها تفکر علمی و آزمایش ثابت کرده‌اند که عناصر واقعی مانند هیدروژن، کربن و آهن، می‌توانند به اتم‌ها شکسته شوند. در نظریه لئوکیپوس، اتم کوچکترین جزء غیرقابل‌تقسیمی است که همچنان قابل تشخیص است مانند هیدروژن، کربن یا آهن.
اتم‌های لئوکیپوس و چیزهایی که از آن‌ها ساخته شده‌اند، در واقع تنها ۵ درصد از جهان را تشکیل می‌دهند. فیزیکدان‌های بقیه‌ی جهان، ۹۵ درصد از آن را به عنوان جهان تاریک می‌شناسند، که از ماده تاریک و انرژی تاریک تشکیل شده است.
چطور این را می‌دانیم؟ خب، چون ما به چیزها نگاه می‌کنیم و آن‌ها را می‌بینیم. شاید نسبتاً ساده به نظر برسد، اما در واقع خیلی عمیق است.
تمام چیزهای ساخته شده از اتم، قابل دیدن هستند. نور را بازتاب می‌دهد و می‌توانیم آن را ببینیم.
فرضیه وجود ماده تاریک از کجا آمده است؟
وقتی دانشمندان برای اولین بار، حرکت گروهی از کهکشان‌ها را در دهه ۱۹۳۰ اندازه گرفتند، و میزان مواد موجود در آن‌ها را وزن کردند، غافلگیر شدند. آن‌ها فهمیدند به اندازه کافی چیزهای قابل مشاهده برای کنار هم نگه داشتن آن گروه‌ها وجود ندارد.
سنجش‌های بعدی هر یک از کهکشان‌ها این نتیجه گیج‌کننده را تأیید کرد. در کهکشان‌ها چیزهای قابل مشاهده کافی وجود ندارند که جاذبه کافی برای کنار هم نگه داشتن آن‌ها ایجاد کند. بر اساس آنچه می‌بینیم، آن‌ها باید از هم جدا شوند، اما نمی‌شوند. پس باید چیزهایی باشند که نمی‌توانیم ببینیم. ما آن چیزها را ماده تاریک می‌نامیم.
کشف ماده تاریک ما را یک قدم از مرکز جهان بودن، به جلو برد. به ما گفت که چیزهای سازنده‌ی ما تنها بخش کوچکی از چیزهایی هستند که جهان را می‌سازند.
