به گفته دانشمندان میتوان از سبزه یا چمن به عنوان الگویی برای تولید گوشت آزمایشگاهی یا مصنوعی جذابتر در آزمایشگاه استفاده کرد.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس:
اگرچه گوشتهای آزمایشگاهی نوید جایگزینی اخلاقی و پایداری بیشتر را نسبت به گوشتهای سنتی میدهند، اما در حال حاضر بافت آنها شبیه به گوشت واقعی نیست و بنابراین به اندازه کافی نیز اشتها آور نیستند.
محققان نقل میکنند اکنون ممکن است با استفاده از ساختارهای سلولی چمن بتوان این معضل را حل کرد.
دانشمندان دانشگاه «بث (Bath)» انگلیس در ابتدا متوجه شدند که ساختار سلولی رشتههای چمن مشابه فیبرهای عضلانی است. آنها تحت هدایت دکتر «پاول دی بنک» اقدام به جمعآوری چمن از محوطه دانشگاه کردند تا آنرا بررسی نمایند.
آنها در مرحله بعدی طی یک فرآیند شستشو و سفید کردن که به «سلولزدایی» معروف است، همه سلولهای هر رشته از چمن را برداشتند و آنچه باقی ماند، یک داربست یا ماتریس سلولی خالی بود که از سلولز تشکیلشده و خوراکی است.
وقتی این ماتریسها با سلولهای میوبلاست مشتق شده از موش پر شدند، تقریباً ۳۵ درصد از این سلولها به داربست چسبیدند و اقدام به تولیدمثل کردند و در نهایت یک قطعه سه بعدی از بافت بیولوژیکی مانند عضله تشکیل دادند. این کار میتواند در نهایت با سلولهای بنیادی مشتق شده از حیواناتی مانند گاو انجام پذیرد تا یک گوشت جایگزین بهتر به دست آید.
دانشمندان اکنون در حال کار بر روی مقیاسپذیری این فناوری برای استفاده تجاری از آن هستند که شامل بهبود سرعت چسبیدن و تولید مثل سلولها درون این ماتریسها است.
«دی بنک» میگوید: ما وقتی گوشت گاو میخوریم، تا حدی علفهایی را که آن گاو در طول زندگی خود چریده نیز میخوریم. آنچه در مورد مطالعه ما جالب است این است که نشان میدهد ما میتوانیم حیوانات را به طور مستقیم با علفی که میخورند جایگزین کنیم.
وی افزود: امیدوارم که هرچه زودتر بتوانیم یک محصول گوشتی بر اساس علف در بازار داشته باشیم.
این تحقیق در مجله Biomedical Materials Research منتشر شده است.
انومولکولهایی برای درمان آلزایمر و پارکینسون
پژوهشگران سوئدی در بررسی جدید خود دریافتهاند که شاید نانومولکولهای یک عنصر شیمیایی ویژه بتوانند به درمان بیماریهایی نظیر آلزایمر و پارکینسون کمک کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نانومگزین:
مولکولهای یک عنصر شیمیایی ویژه در مقیاس نانو میتوانند تشکیل پلاک را در بافتهای مغز مهار کنند. این کشف جدید که توسط پژوهشگران «دانشگاه اومئو» (Umeå University) سوئد صورت گرفته است، که نقطه عطفی برای درمانهای جدید بیماریهایی مانند آلزایمر و پارکینسون خواهد بود.
«لودمیلا موروزوا راش» (Ludmilla Morozova-Roche) از پژوهشگران این پروژه گفت: این پژوهش، گام بسیار مهمی است که شاید پایه درمانهای جدید و کارآمد بیماریهای عصبی را تشکیل دهد.
هنگامی که تاشدگی پروتئینها به صورت اشتباه انجام شود، آمیلوئیدها شکل میگیرند که در بروز بیماریهایی جدی از جمله آلزایمر و پارکینسون نقش دارند. تجمع آمیلوئیدها، سلولهای عصبی را از بین میبرد و پلاکهای آمیلوئید را در بافتهای مغز پدید میآورد.
آنچه پژوهشگران کشف کردهاند، این است که یک مولکول ویژه در مقیاس نانو میتواند مانع تشکیل آمیلوئید پروتئین پیش التهابی موسوم به “S100A9” شود.
این مولکولها حتی میتوانند آمیلوئیدهای از پیش تشکیلشده را نیز حل کنند که با استفاده از «میکروسکوپ نیروی اتمی»(AFM) و روشهای فلورسنس نشان داده میشوند. مولکولهای مورد نظر که «پلیاکسومتالات» (Polyoxometalate) نامیده میشوند، در مقیاس نانو هستند و بار منفی و عنصر شیمیایی «نیوبیوم»(Niobium) را در بردارند.
موروزووا راش عنوان کرد: پیش از اینکه بتوانیم بگوییم میتوان درمانهایی را براساس این روش ارائه داد، باید پژوهشهای بیشتری صورت بگیرند و نتایج تاکنون بسیار امیدوارکننده بودهاند.
پژوهشگران با دو مولکول متفاوت موسوم به “Nb10” و “TiNb9” کار کردند و دریافتند که هر دو مولکول میتوانند با تشکیل تعاملات یونی، به مهار SI00A9 بپردازند.
مولکولهای پلیاکسومتالات که در این پروژه مورد بررسی قرار گرفتند، از نظر شیمیایی پایدار و محلول در آب هستند. این مولکولها در مقیاس نانو و بسیار کوچکاند و به لطف سازگاری بیولوژیکی و پایداری بالا میتوانند برای کاربردهای پزشکی نیز مناسب باشند.