پروفسور داریوش فرهود

«بنده اولین کسی بودم که با این تحصیلات و درجات علمی وارد کشور می‌شدم. آن موقع ژنتیک درکشور ما چنین گسترده و شناخته شده نبود.»

پروفسور داریوش فرهود

پدر علم ژنتیک ایران

پروفسور داریوش فرهود، زاده سال ۱۳۱۷ در تهران است. پروفسور فرهود که به «پدر علم ژنتیک ایران» معروف است، پژوهشگر حوزه ژنتیک، روان‌شناسی، انسان‌شناسی و پزشکی و عضو پیوسته فرهنگستان علوم پزشکی ایران است.

پروفسور، دکترای علوم طبیعی در ژنتیک انسانی و دکترای انسان‌شناسی را از دانشگاه ماینس آلمان و بعد از آن درجه استادی در ژنتیک پزشکی را از دانشگاه مونیخ اخذ نمود.

بنیانگذار اولین کلینیک ژنتیک ایران

پروفسور فرهود، سال 1351 از آلمان به ایران بازگشت و نخستین کرسی علم ژنتیک را در دانشگاه تهران راه‌اندازی کرد. او بنیانگذار و رئیس اولین کلینیک ژنتیک ایران از سال 1351 تا کنون و نیز استاد و مدیر گروه ژنتیک انسانی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران طی سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۸۲ بوده‌است.

گنجینه‌ای از افتخارات علمی

  • بنیانگذار و مدیر اولین گروه ژنتیک انسانی در ایران (۱۳۵۱ تاکنون)
  • کارشناس رسمی «ژنتیک انسانی سازمان جهانی بهداشت» (۱۳۵۵ تاکنون)
  • عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران
  • عضو کمیته «اخلاق در ژنتیک پزشکی» سازمان جهانی بهداشت (۱۳۷۳ – ۱۳۸۰)
  • عضو کمیته «ملی اخلاق زیستی کمیسیون یونسکو» در ایران (۱۳۸۲ تاکنون)
  • کشف و گزارش گونه جديدي از ترنسفرين انسان (۱۳۶۷)
  • کشف و گزارش يک بيماري جديد ژنتيکي به نام «مولتي پلسينوستوزيس شديد» در يک دودمان بزرگ ايراني (۱۳۷۸)

اقیانوسی به عمق یک سانتی‌متر

«به شاگردانم می‌گویم من اقیانوسی به عمق یک سانتی‌متر هستم. فارغ از رشته خودم، از هر چیز دیگری، حتی خیاطی و نوازندگی نکاتی می‌دانم.»

تلویزیون و اینترنت ندارم

«تلویزیون جزء دستگاه‌های ممنوع خانه ماست. دلیلش را می‌دانید؟ تلویزیون در تمام دنیا یک وسیله سرگرم‌کننده اشتباه است. همیشه با خودم فکر کرده‌ام، موبایل به چه دردی می‌خورد؟ واقعا هیچ دردی. وقتی هر جا می‌رویم، یک دستگاه تلفن معمولی هست، وجود یک وسیله اضافه به جز این که ذهن آدم را مشوش کند و جلوی فکر کردن آدم را بگیرد، فایده‌ای ندارد. برخوردم با اینترنت هم این طور است، می‌دانید چرا؟ در موبایل و اینترنت شما به فکرکردن نیازی ندارید. هر چیزی را اراده کنید، با چند کلیک جلو شما ظاهر می‌شود. چنین سیستمی در نهایت امکان تفکر و تخیل را از انسان می‌گیرد. جنبه های خوبی هم دارد، اما نباید به هر چیزی عادت کرد.»

این نوشته در Biography ارسال شده است. این لینک مستقیم به این نوشته است.