روانشناسی کارآفرینی
کارآفرینی مفهومی است که تاکنون از دیدگاه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است و همه بر این باورند که کارآفرینی موتور محرکه توسعه تكنولوژی و اشتغال مولد است. در حالی که در کشور ما به اشتباه این مفهوم صرفاً با اشتغال زایی مترادف شده و فقط برای حل مشكل اشتغال به سمت کارآفرینی پیش میرویم.
علاوه بر کارآفرینی فردی، در دهه های اخیر دو واژه کارآفرینی درون سازمانی و کارآفرینی شرکتی نیز در ادبیات کارآفرینی به میان آمده اند. علت رواج این مفاهیم، هماهنگی با تغییرات محیط اجتماعی و اقتصادی بوده است.
ویژگی رفتاری کارآفرینان
1-فرصت طلبی:
فقط کارآفرین است که می تواند قاطعانه نسبت به موقعیت محیط عكس های العمل مناسب نشان داده، از فرصتها استفاده کند و یا حتی تهدیدها را به فرصت تبدیل کرده و به نفع خود و جامعه از آن بهره برداری نماید.
2-ریسك پذیری:
کارآفرین از ریسك‌های افراطی به خاطر ترس از نرسیدن به مقصد و از کارهای معمولی و کم ریسك، به خاطر
دیر رسیدن به مقصد، گریزان است؛ بنابراین، کارهایی با ریسك متوسط برای او جذابیت بیشتری دارند.
3-خلاقیت و نوآوری:
خلاقیت جوهره کارآفرینی است .تاروپود فرهنگ کارآفرینی از جنس خلاقیت، نوآوری و سخت کوشی بافته شده است. فرهنگ کارآفرینی بر بها دادن به خلاقیت و نوآوری استوار است .
4-نیاز به موفقیت:
یك کارآفرین معمولا هدفهای خود را ترکیب کرده و در قالب یك هدف واحد آن را پیگیری می نماید و یا هدفهای خود را به صورت طولی در امتداد هم قرار میدهد وکاملا توان و انگیزه خود را برای رسیدن به آن هدف‌ها
سرمایه گذاری می کند. برای تقویت انگیزه افراد، راههای مختلفی وجود دارد، امّا مهم ترین اصول در این زمینه همسویی هدف هاست
5-شناسایی ویژگیهای رفتاری:
کارآفرینان معمولا در ریسك پذیری میانه رو هستند. آنها ترجیح می دهند بر روی مسائل و مشکلات سخت کار کنند تا اینكه آن را به شانس بسپارند .
آنها همچنین احساس می کنند که تلاش‌ها و توانایی‌هایشان بر نتایج حاصله اثر می گذارد. ویژگی دیگر این افراد این است که علاقه مند به موفقیت فردی هستند تا پاداش‌های موفقیت.
