اختلال طیفی اوتیسم

اختلال طیفی اوتیسم

اختلالات طیف اوتیسم به طیف وسیعی از اختلالات رشدی اشاره دارد که به طور معمول تحت نام اوتیسم شناخته می گردد.بر اساس dsm5فرد دارای اختلال طیف اوتیسم دچار نقص در عملکرد اجتماعی و ارتباطی و دارای دایره علایق و فعالیتهای محدود است.رفتار های تکراری و کلیشه ای،اختلال در زبان و گفتار نیز از دیگر علائمی است که می توان در این افراد مشاهده نمود.

واژه اوتیسم از واژه یونانی AUTOS برای توصیف علائم شدید اجتماعی استفاده شده است

یکی از فرضیه هایی که از دهه 1920 میلادی شروع گردیده این است که اختلال طیف اوتیسم در اثر مواد غذایی ناسالم و اسیب زننده ایجاد می گردد و از طریق رژیم غذایی کودک دارای اوتیسم قابل درمان است. اگرچه دانش دقیق بیوشیمیایی رژیم غذایی و توصیه های غذایی از آن زمان تاکنون تغییر بسیاری کرده است اما هنوز برخی از متخصصان و والدین هنوز از رژیم غذایی دفاع می کنند و از آن در درمان اختلال طیف اوتیسم استفاده می کنند.ایده رژیم غذایی بدون گلوتین و کازئین رایج ترین ایده در زمینه کاهش علائم اختلال طیف اوتیسم با استفاده از رژیم غذایی است.طرفداران این رویکرد اذعان می کنند که نشت این مواد پروتئینی در دستگاه گوارش و رسیدن به مغز ممکن است باعث ایجاد اختلال طیف اوتیسم گردد.

اوتیسم برای اولین بار به عنوان یک اختلال اجتماعی و عاطفی توسط لئو کانر در سال 1943روانپزشک کودک در امریکا مطرح گردید.کانر در مقاله ای که در مجله Nervous Childبا عنوان اختلال عاطفی اتیستیک منتشر شده است سندرومی را برای کودکانی که باهوش هستند اما تمایل به انزاوا و گوشه گیری اجتماعی با محدودیت های عاطفی دارند تعریف می کند.

 اسپرگر شکل دیگری از اوتیسم را تعریف شده است. کودکان دارای اسپرگر درگیر با چالشهای تعاملات اجتماعی اند اما مشکلاتی در رشد زبان که اغلب در سندروم کانر دیده میشود ندارند. این تعریف همان چیزی است که بعد ها درمورد اختلال طیف اوتیسم خفیف گفته شد.